علائم و تشخیص ویروس سلول ملکه سیاه (BQCV)

ویروس سلولی ملکه سیاه (BQCV)  Black Queen Cell Virus یک بیماری ویروسی فراگیر است که زنبورهای عسل را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد، به ویژه برای گونه هایی مانند Apis  mellifera کشنده است. به دلیل مرگ شفیره ها و لاروهای ملکه زنبور عسل و تبدیل آنها از زرد به قهوه ای/سیاه مشهور است. این ویروس اولین بار در سال 1977 کشف شد و در سال 2000 تعیین توالی شد ، این ویروس از طریق اندوسیتوز وارد سلول های زنبور عسل می شود و اسید ریبونوکلئیک RiboNucleic Acid (RNA) خود را برای تکثیر آزاد می کند.

انتقال ویروس زمانی اتفاق می افتد که زنبورهای پرستار به لارو ، غذای آلوده دهند یا از طریق معرفی ملکه های آلوده به کندوهای جدید تغذیه کنند. این ویروس می تواند هفته ها در لاروهای مرده، گرده گل و عسل باقی بماند و گسترش آن را تسهیل کند. علائم در سلول های ملکه قابل مشاهده است و لاروهای آلوده تیره می شوند و می میرند. با این حال زنبورهای بالغ هیچ علامتی نشان نمی‌دهند، که منجر می شود تا تشخیص را پیچیده کند، که معمولاً به آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) برای تشخیص ژنتیکی منحصر به فرد ویروس نیاز دارد.

هیچ درمان مستقیمی برای ویروس سلولی ملکه سیاه BQCV وجود ندارد، اما زنبورداران می‌توانند از روش‌های کنترل فرهنگی مانند بهداشت و نظافت کندو، تخم‌گذاری و احتمالاً از بین بردن کلنی‌های بسیار آلوده استفاده کنند. کنترل کنه واروآ و درمان نوزما نیز ممکن است به مدیریت بیماری کمک کند. کنترل کنه واروآ با روش‌های مختلفی مانند درمان‌های آپستان، چک‌میت پلاس، اسید فرمیک و تیمول بسیار مهم است.

BQCV به دلیل ماهیت بدون علامت آن در زنبورهای بالغ و ماندگاری در محیط، یک بیماری چالش برانگیز است، زنبورداران می توانند از طریق اقدامات مدیریتی مجدانه، بازرسی منظم کندو و کنترل کنه واروآ، شیوع آن را کنترل کنند. حفظ کلنی های قوی و با تغذیه مناسب و بهداشت مناسب زنبورستان برای پیشگیری و مدیریت شیوع BQCV کلیدی است

ویروس سلول ملکه سیاه چیست؟
صنعت زنبورداری در معرض تهدیدات بسیاری از جمله از بین رفتن زیستگاه، بیماری ها و آفات است. زنبورهای عسل از بیماری‌های زیادی رنج می‌برند که بر جمعیت و بهره‌وری آنها تأثیر می‌گذارد. برخی از بیماری ها در صورت عدم کنترل می توانند کل کلنی ها را از بین ببرند. بیماری های ویروسی یکی از جدی ترین آسیب های زنبورهای عسل در جهان هستند و باید تحت کنترل قرار گیرند.

گسترش کنترل نشده بیماری هایی مانند ویروس سلول ملکه سیاه در کلنی های زنبور عسل، به دلیل وابستگی کشاورزی به زنبورها برای گرده افشانی، بر بخش کشاورزی در سراسر جهان تأثیر منفی می گذارد. بنابراین بسیار مهم است که علل، سیر و کنترل بیماری‌های مبتلا به زنبورها را درک کنیم تا بتوانیم از کلنی‌های زنبور عسل که برای کل صنعت کشاورزی ارزشمند هستند محافظت کنیم.

ویروس سلول ملکه سیاه (BQCV) یک بیماری ویروسی زنبورهای عسل است که در تمام مناطق زنبورداری جهان یافت می شود. به ویژه برای گونه های  Apis mellifera ، Apis florea  و Apis Dorsata (زنبور غول پیکر) از زنبور عسل کشنده است.

ویروس یک عامل عفونی (انگلی) است که برای تکثیر به سلول میزبان حمله می کند. ویروس سلول ملکه سیاه توسط ویروس کریپا ایجاد می شود. این یک بیماری ویرانگر است که در درجه اول باعث مرگ شفیره ها و لاروهای ملکه زنبور عسل می شود و نوزادان مبتلا به زرد تا قهوه ای یا سیاه تبدیل می شوند. تصور می شود این ویروس یکی از شایع ترین علل مرگ لارو ملکه زنبور عسل در بسیاری از مناطق در سراسر جهان باشد.

ویروس سلولی ملکه سیاه اولین بار در سال 1977 توصیف شد و ژنوم آن در سال 2000 تعیین توالی شد. میزبان اصلی این ویروس به عنوان جنس زنبور عسل Apis شناخته شد، اگرچه برخی از گونه های زنبور عسل نیز میزبان این ویروس هستند. بیشتر در استرالیا و در حال حاضر بخشی از آفریقای جنوبی یافت می شود. با این حال، این ویروس به سرعت به سایر نقاط جهان گسترش یافته است و یافتن آن در جاهای دیگر غیر معمول نیست.

ویروس سلول ملکه سیاه از طریق اندوسیتوز (فرآیندی که در آن مواد وارد سلول می شوند) وارد سلول میزبان زنبور عسل می شود. جوانه‌های سلول زنبور عسل به سمت داخل می‌شوند تا وزیکول‌های ویروس وارد سلول شوند. برخی از پروتئین هایی که در سلول زنبور عسل اندوسیتوز می شوند RNA کامل یا RNA قطعه قطعه هستند. هنگامی که این وزیکول ها در سلول زنبور عسل می ترکند، اجازه می دهند ژنوم ویروسی به داخل سلول آزاد شود

انتقال ویروس سلول ملکه سیاه
این بیماری زمانی وارد لارو زنبورهای پرستار می شود که آنها به طور ناخواسته ، نوزادان را با غذای آلوده تغذیه کنند. دوباره زنبورهای بالغ می توانند با حرکت از کندویی به کندو دیگر آنرا پخش کنند. زنبورهای ملکه نیز در صورت آلوده شدن به کندوهای دیگر، آن را پخش خواهند کرد. آب و تجهیزات مربوط به زنبورداری نیز ممکن است حامل ویروس باشد و باعث انتقال بین کندو شود.

خود ویروس تا چهار هفته در لاروهای مرده، گرده و عسل باقی مانده و می تواند منجر به گسترش مداوم آلودگی شود. در زنبورستان‌هایی که به تولید ملکه زنبور عسل مربوط می‌شوند، احتمال بیشتری برای یافتن این بیماری وجود دارد، زیرا از طریق معرفی ملکه زنبورهای آلوده گسترش می‌یابد. مطالعات مختلف، ویروس سلولی ملکه سیاه را از نظر شدت و گسترش، پس از ویروس بال تغییر شکل داده، در رتبه دوم قرار داده است.

علائم و تشخیص ویروس سلول ملکه سیاه
ویروس سلولی ملکه سیاه به محض اینکه یک کلنی را آلوده کند، تأثیر زیادی روی آن می گذارد. با یک ملکه فعال و سایر زنبورهای بالغ، تخم‌ها مانند زمان‌های معمولی گذاشته می‌شوند. با این حال  لارو هایی که به عنوان ملکه زنبور عسل بزرگ می شوند زنده نمی مانند. این بدان معنی است که کلنی احتمالاً از آلودگی رنج می برد یا احساس فشار می کند زیرا نمی تواند ملکه جدیدی پرورش دهد.

همانطور که ویروس سلولی ملکه سیاه از نامش مشخص است، در درجه اول به ملکه های در حال رشد حمله می کند. با این حال ویروس هنوز هم در کارگران و زنبورهای بدون سرنشین یافت می شود. با این حال بزرگسالان به طور معمول در صورت آلوده شدن هیچ علامتی نشان نمی دهند.

ویروس سلولی ملکه سیاه لاروهای میزبان خود را در مراحل مختلف رشد می کشد، بنابراین بقایای لاروهای مرده را می توان در هر نقطه پس از درپوش سلولی مشاهده کرد. مشاهده علائم معمولی نسبتاً آسان است، اما برای رسیدن به شانه ها نیاز به بررسی داخل کندو دارد.

هنگامی که ویروس به یک کلنی حمله می کند، لارو ملکه و یا شفیره زرد می شوند و سپس از قهوه ای به سیاه تیره می شوند و می میرند. لاروها معمولاً در ابتدا پوست سختی پیدا می کنند اما در نهایت نرم شده و می میرند. همانطور که تیره شدن لاروها و شفیره های ملکه پیشرفت می کند، دیواره های بیرونی سلول های ملکه ظاهری روغنی به خود می گیرند و سایه تیره تری به خود می گیرند تا زمانی که سیاه شوند، که نشان دهنده وجود شفیره ها یا لاروهای مرده در داخل است. توجه به این نکته ضروری است که فقط سلول های ملکه تحت تأثیر قرار می گیرند.مرگ لاروها و شفیره ها ممکن است در اثر بیماری های دیگری نیز ایجاد شود. به این ترتیب برای اطمینان از وجود ویروس در یک کلنی مشکوک، تشخیص مناسب لازم است.

تشخیص
تشخیص وجود ویروس تنها با مشاهده علائم ذکر شده دشوار است. مطمئناً این مشکل با این واقعیت تشدید می شود که زنبورهای بالغ آلوده هیچ علامتی از عفونت نشان نمی دهند. مهمتر از آن، اگرچه این ویروس به طور مشهودی بر شفیره ها و لاروهای ملکه زنبور عسل تأثیر می گذارد، اما این (لارو و شفیره) از ملکه هایی هستند که سالم به نظر می رسند و هیچ علامتی مبنی بر آلوده شدن به این ویروس نشان نمی دهند. ویروس فقط با علائم قابل مشاهده در لارو و یا شفیره ظاهر می شود.

هنگامی که در یک کلنی به بیماری مشکوک شدید، مطمئن ترین راه برای اطمینان از وجود آن انجام آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PRC) است. مانند سایر ویروس ها تشخیص معمولاً با این روش انجام می شود، یک تکنیک مولکولی رایج که علائم ژنتیکی منحصر به فرد یک ویروس خاص را نشان می دهد. هر ویروس دارای علائم منحصر به فرد خود است و اگر در طی یک روش PRC مطابقت داشته باشد، در وجود ویروس خاص شکی وجود نخواهد داشت. تا زمانی که علائم ژنتیکی با این ویروس مطابقت نداشته باشد، با وجود علائم نمی توان از وجود آن مطمئن بود، زیرا سایر عفونت های ویروسی می توانند علائم مشابهی داشته باشند.

درمان ویروس سلول ملکه سیاه
درمان بیماری های ویروسی دشوار است. متأسفانه در حال حاضر هیچ واکسن یا دارویی برای ویروس سلول ملکه سیاهBlack Queen Cell وجود ندارد. هنگامی که یک کلنی آلوده می شود هیچ دارویی یا واکسنی ویروس را از بین نمی برد. به بیان ساده هیچ فرم درمانی برای مداوای زنبورهای عسل آلوده به این ویروس وجود ندارد. هنگامی که ویروس در کندوی زنبور عسل تأیید شد، زنبورداران باید فوراً تمام تجهیزات استفاده شده در آن کندو را ضدعفونی کنند. علاوه بر این منابع آب ایستاده و ظروف نیز باید به طور کامل تمیز و ضد عفونی شوند زیرا ویروس می تواند از طریق آب نیز پخش شود.

1. روش های کنترل مدیریتی
روش های کنترل فرهنگی به عنوان بهترین گزینه برای کنترل این عفونت ویروسی معرفی می شود. برای کاهش شیوع بیماری، حفظ بهداشت و نظافت کندو بهترین راه محسوب می شود. حفظ بهداشت شامل تمیز کردن منظم کندوها و اجتناب از استفاده از تجهیزات احتمالاً آلوده است. به همین دلیل به زنبورداران توصیه می شود از وسایل مشترک خودداری کنند و کندوهای خود را مرتب تمیز کنند. همچنین زنبوردار باید همیشه تجهیزات خود را با اتانول رقیق شده یا از طریق حرارت (شعله) ضدعفونی کند.

اقدامات بهداشتی از جمله تعویض قاب کندو توصیه می شود. می توان کلنی های بسیار آلوده را به طور کامل نابود کرد تا از انتشار جلوگیری شود. البته این یک اقدام افراطی است که بیشتر زنبورداران مایلند از آن اجتناب کنند.اطمینان از قوی بودن و تغذیه مناسب کلنی روش دیگری است که برای کنترل ویروس تبلیغ می شود. مشاهده شده است که کلنی های فقیر و ضعیف نسبت به کلنی های قوی بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند.

2. استفاده از آنتی بیوتیک ها
برخی از مطالعات برخی عفونت های دیگر را با ویروس سلول ملکه سیاه، به ویژه بیماری نوزما و آلودگی کنه واروآ مرتبط کرده اند. تصور می‌شود که کنترل کنه‌های واروآ و درمان نوزما به ریشه‌کنی تهاجمات این بیماری کمک می‌کند.

برخی از زنبورداران ادعا می کنند که آنتی بیوتیک های فوماژیلین و ترامایسین (Oxytetracycline HCL) می توانند علائم ویروس سلول ملکه سیاه را از بین ببرند. این آنتی بیوتیک ها باعث اختلال در تعاملات احتمالی با بیماری نوزما می شوند. با این حال نتیجه آن هنوز مشخص نشده است. بنابراین استفاده از چنین آنتی بیوتیک هایی توصیه نمی شود. در حال حاضر هیچ مدرک علمی برای حمایت از استفاده از آنتی بیوتیک ها در پاکسازی ویروس وجود ندارد. از این گذشته FDA هیچ آنتی بیوتیکی را برای استفاده علیه ویروس ثبت نکرده است. شواهد فقط نقل قولی و غیرقطعی است.

استفاده از آنتی بیوتیک در هر گونه تلاش برای از بین بردن این ویروس توصیه نمی شود. با این حال در غیاب هر استراتژی قابل دوام دیگری زنبورداران می توانند از آن به عنوان بخشی از یک رویکرد یکپارچه کنترل آفات و بیماری استفاده کنند. ویروس سلول ملکه سیاه با انگل‌ها تعامل می‌کند تا ویروس بتواند زنبورها را بیشتر در معرض مرگ و میر قرار دهد. انگل‌ها به ‌ویژه کنه ویرانگر واروآ معمولاً  در کلنی‌هایی که به ویروس‌ها نیز آلوده هستند، یافت می‌شوند. انگل ها می توانند ویروس را در صورت نهفته بودن فعال کنند و همچنین می توانند به عنوان یک ناقل برای انتقال ویروس به سایر زنبورهای غیر آلوده عمل کنند.

کنترل کنه واروآ برای مدیریت ویروس سلول ملکه سیاه
کنه های واروآ یکی از انگل های زنبور عسل هستند که ارتباط نزدیکی با ویروس سلول ملکه سیاه دارند. آنها ویروس را بین کندوها و داخل کندوهای عسل منتقل می کنند. زنبورداران با کنترل کنه‌های واروآ در زنبورستان‌های خود موفقیت زیادی در کنترل ویروس سلول ملکه سیاه داشته‌اند. موفقیت در جلوگیری از بروز بیماری در کلنی های زنبور عسل و کاهش اثرات عفونت حاصل می شود.زنبورداران با هر اندازه از توان زنبورداری می توانند از روش های کنترل کنه واروآ در زنبورستان های خود به راحتی استفاده کنند.

روش های کنترل کنه واروآ
زنبورداران مبتدی و باتجربه روشهای اصلی کنترل کنه واروآ را در اختیار دارند:

    •  آپستان مواد شیمیایی است که به شکل نوارهایی است که در اطراف کندو قرار می گیرند. نوارها سم کش فلووالینیت را در کندو آزاد می کنند. تماس با زنبورها برای انتشار سم کش در سراسر کندو لازم است. قرار دادن نوارها در نزدیکی محل پرورش توصیه می شود. با این حال مراقب استفاده از آن باشید، زیرا کنه های واروآ می توانند در برابر کنه کش هایی مانند فلووالینیت مقاوم شوند.
    •  اگر کنه‌های واروآ شما در برابر فلووالینیت مقاومت نشان دهند، چک مایت Checkmite گزینه‌ مناسب تری است. این یک کنه کش قوی است که استفاده ایمن از آن برای زنبورداران مبتدی کمی دشوار است ولی زنبورداران باتجربه در استفاده از کنه کش در عملیات زنبورداری خود مشکلی ندارند.
    •  استفاده ار اسید فرمیک در مبارزه با کنه واروآ.
    •  تیمول در یک ماتریکس ژل یا سایر روش های تحویل یک درمان طبیعی قابل اعتماد برای کنترل کنه های واروآ است. از نظر تجاری، با نام تجاری آپیگارد Apiguard در دسترس است. جایگزینی بین درمان‌های فلووالینات و تیمول به جلوگیری از ایجاد مقاومت کنه‌های واروآ به هر یک از دو درمان ضد میکروبی کمک می‌کند.

گردپاشی برای مدیریت ویروس سلولی ملکه سیاه
گردپاشی پودر قند باعث می شود زنبورها رفتار نظافتی داشته باشند. آنها کنه های واروآ را از بدن خود پاک می کنند. این جداسازی را می توان با استفاده از تله روغن تضمین کرد تا اطمینان حاصل شود که کنه های واروآ دوباره روی زنبورها بالا نمی روند. همچنین می‌توانید از یک تخته پایین توری دار یا کفباز در کندو استفاده کنید تا کنه‌ها از بین بروند.

استفاده از قاب های نربافت برای کنترل ویروس سلول ملکه سیاه
استفاده از قاب های نربافت به عنوان بخشی از مدیریت کندو و زنبورستان، می تواند برای سرکوب رشد کنه های واروآ در کندو استفاده شود. با قطع چرخه در زاد و ولد زنبورها، کنه های واروآ را از چرخه زندگی کامل محروم می کنید. برداشتن دوره‌ای قاب‌های مولد نر از کندو به شما امکان می‌دهد تا کنه‌های در حال رشد واروآ را شکار کنید زیرا کنه هایبزرگسال ترجیح می‌دهند در سلول‌های بزرگ مولد نرها تخم بگذارند. حذف کل نسل کنه های واروآ از کندو تعداد کنه های واروآ را کم نگه می دارد و حتی اگر به خوبی انجام شود می تواند مشکل را از کندوی شما برطرف کند.

نحوه انتخاب روش های کنترل کنه واروآ
انتخاب یک یا چند روش از این روش ها برای کنترل کنه واروآ و ویروس سلول ملکه سیاه به عهده زنبوردار است. استفاده از بیش از یک روش به شما این امکان را می دهد که فشار روی کنه های واروآ را حفظ کنید و از ایجاد مقاومت آنها در برابر یک روش کنترل جلوگیری کنید. تصمیم نهایی باید تصمیمی باشد که شما را از کنه های واروآ در کندوهای عسل خود دور نگه دارد و در محدوده هزینه های مناسبی برای شما کار کند.

برخی از روش های موجود برای کنترل کنه های واروآ و بیماری ویروس سلول ملکه سیاه، تهاجمی بوده و استرس زیادی را به زنبورها وارد می کنند. همچنین باید ماندگاری آنها در کندو را در نظر بگیرید. اختلالات در هنگام اعمال درمان ها و روش های کنترل عامل دیگری است که باید در نظر بگیرید. آشفتگی‌هایی که هنگام استفاده از برخی روش‌ها برای کنترل کنه‌های واروآ ایجاد می‌شوند، می‌توانند پرهزینه شوند.

تکثیر ویروس های سلولی ملکه سیاه
تکثیر ژنومی ویروس سلول ملکه سیاه زمانی رخ می دهد که وارد سلول زنبور عسل شود. از جمله پروتئین هایی که در سلول های زنبور عسل مورد حمله قرار می گیرند، پروتئینی به نام VPG است. سلول را برای تولید RNA آماده می کند. با این حال این پروتئین از تولید RNA سلولی در کد ژنتیکی زنبور عسل جلوگیری می کند. سلول شروع به تولید RNA ویروس می کند. RNA و DNA ارتباط نزدیکی با هم دارند، با این حال ویروس ها اغلب فقط برای وجودشان به RNA نیاز دارند.

سلول های زنبور عسل آلوده به ویروس سلول ملکه سیاه سعی در مقابله با آن دارند. آنها این کار را در سطح سلولی انجام می دهند و سعی می کنند با تولید قطعات ویروس مقابله کنند. RNA ویروس در سلول زنبور عسل برای ساختن کپی های بیشتری از رشته های اسید نوکلئیک استفاده می شود. رشته ها به هم می پیوندند و تبدیل به DNA می شوند که می تواند در سلول استفاده شود.

در یک سر رشته های RNA ویروس سلولی ملکه سیاه، آرایشی به نام ساختار کلاهک وجود دارد. این ساختار کلاهک در RNA مزایای زیادی برای ویروس دارد، از جمله دقت در تولید کپی و مقاومت در برابر تغییرات در رشته‌های RNA. این مزایای ویروس برای زنبور عسل مضر است. آنها دلیلی هستند که ویروس قادر است در کلنی های زنبور عسل قوی و ضعیف تأثیر بگذارد.

چرا کلنی ها در عفونت های ویروس سلول ملکه سیاه از بین می روند؟
ویروس سلولی ملکه سیاه یک بیماری کشنده است که بیشتر لاروها یا شفیره های ملکه را درگیر می کند. برای بسیاری از زنبورداران این امر نگران کننده است. ملکه زنبورهای جدید زمانی تولید می شوند که کلنی زنبور عسل بخواهد تکثیر شوند یا جایگزین ملکه پیر شوند. زنبورهایی که از کندو فرار می کنند ملکه قدیمی را با خود می برند یا درست قبل از فرار ملکه جدیدی را پرورش می دهند. اگر زنبورها به یک ملکه زنبور جدید نیاز داشته باشند و نتوان آن را در کندو پرورش داد، این کار کلنی را محکوم به نابودی می کند.

زنبورداری مدرن منجر به افزایش تقاضا برای ملکه زنبور عسل شده است. ذخیره مجدد کلنی های زنبور عسل، اصلاح نژاد و سایر شیوه های مدیریت کندو نیاز به تغییرات گاه به گاه ملکه زنبور عسل در کلنی دارد. برخی از زنبورداران عملیات زنبورداری خود را برای رفع نیاز زنبورهای ملکه توسط زنبورداران دیگر تخصصی کرده اند. اگر ملکه‌هایی که می‌خواهند پرورش دهند به‌طور مداوم در اثر بیماری «ویروس سلول‌های ملکه سیاه» از بین بروند، این زنبورداران ضرر زیادی خواهند داشت.

توانایی ویروس سلول ملکه سیاه در ماندگاری در کندو، کنترل آن را دشوار می کند. اگرچه زنبورهای بالغ ممکن است آلوده شوند، اما بدون علامت هستند. حتی ملکه زنبور عسل نیز می تواند آلوده شود، اما هیچ علامتی نشان نمی دهد. یک بیماری ویروسی بودن، درمان آن را سخت می‌کند، ولی به راحتی از طریق آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز ، آلودگی تشخیص داده می‌شود، که می‌تواند پس از نشان دادن علائم کلاسیک یک کلنی انجام شود.

زنبورداران باید بتوانند علائم را برای اطمینان از تشخیص زودهنگام بررسی کنند، به این ترتیب انجام اقدامات کنترلی به موقع قبل از اینکه آلودگی بیش از حد شدید شود مؤثرتر خواهد بود. قبل از شروع عملیات تجاری زنبور عسل، زنبورداران باید مهارت‌های عملی داشته باشند که به آنها کمک می‌کند تا هنگام مدیریت عملیات خود، عفونت‌های زنبور را شناسایی و جدا کنند. چنین اطلاعاتی از وزارت کشاورزی، موسسات آموزش کشاورزی، انجمن های کشاورزان و باشگاه ها در دسترس آنها خواهد بود.

آیا می توان ویروس سلول ملکه سیاه را با موفقیت کنترل کرد؟
اگر زنبوردار اطمینان حاصل کند که کلنی به خوبی تغذیه شده است، می تواند از ملکه جوان غیر آلوده در کندوهای پرجمعیت استفاده کند و هر سه تا چهار سال یکبار قاب ها را تعویض کند، ویروس سلول ملکه سیاه را می توان در اکثر کلنی ها کنترل کرد. علاوه بر این کندوها باید متناسب با فصل به در مکان مناسبی قرار داده شوند. کندوها باید در فصل های پاییز، زمستان و بهار در موقعیت های گرم و آفتابی قرار گیرند. این به قوی نگه داشتن کلنی ها و حذف عوامل استرس زای اضافی برای زنبورها کمک می کند.

،، نتیجه گیری !
به هر زنبوردار توصیه می شود که با علائم ویروس سلول ملکه سیاه آشنا شود. این امر به ویژه برای کسانی که در پرورش ملکه زنبورهای عسل نقش دارند مهم است. توصیه می شود که اگر کلنی مشکوک به آلوده شدن است، از استارترهای سلولی یا کلنی های هسته ای برای پرورش ملکه زنبور عسل استفاده نشود. آنها نباید فروخته یا توزیع شوند. این امر به جلوگیری از گسترش بیماری از طریق ملکه زنبور عسل آلوده که به کندوها و مناطق دیگر توزیع می شود کمک می کند.

اگر ویروس در یک عملیات پرورش ملکه زنبور عسل شناسایی شد، زنبوردار باید با بخش کشاورزی محلی خود تماس بگیرد. این برای درخواست ارسال نمونه برای تشخیص آزمایشگاهی و اطمینان از وجود بیماری است. از اطلاعات، نکات و گزینه های درمانی موجود در این مقاله استفاده کنید تا عملیات زنبورداری خود را از تلفات ناشی از بیماری ویروس سلول ملکه سیاه دور نگه دارید.

نوشته : Michael Simmonds
 

BQCV   #Black Queen Cell Virus  #mellifera#   #زنبورداران   #کلنی‌  #سیاه   #واروآ   #کنه  #شاخون  #سلول   #حجره   #کندو  #زنبورستان.